O czym?
Nowozelandzka dokumentalizowana komedia o życiu codziennym grupy wampirów :D.
Viago, sympatyczny dandys, zaprasza ekipę filmową, żeby stworzyła film dokumentalny o życiu jego przyjaciół. Zobaczcie typowy dzień 4 (właściwie 3, bo jeden mało się udziela) wampirów-współlokatorów.
Moja opinia.
Najbardziej ludzka strona wampirów, jaką widziałam :D. Świetnie sprawdziła się forma dokumentu: opowieści bohaterów "do kamery", Viago, oprowadzający nas po domu - naprawdę ma się wrażenie, że dopuszczono nas do podglądania zwyczajnej strony tej najbardziej tajemniczej postaci z horrorów (chociaż tutaj mało dostojnej :D). 
A sami bohaterowie? Rewealcyjni :). Viago z jego sympatycznym uśmiechem i niespełnioną miłością, Vlad z jego dziwactwami i tęsknotą za czasem tortur i niewolnictwa oraz Deacon, który nie chce stracić roli "młodego gniewnego". No i Petyr... cóż, on akurat najmniej odbiega od stereotypów :). A w końcu nowy wampir - który musi pochwalić się swoją przemianą przed każdym nowo poznanym człowiekiem, łącznie z ekspedientem w sklepie :D.
Zobaczymy kłótnie o niepomyte naczynia, wspólne wybieranie ciuchów na imprezę, zazdrość o nowego kolegę w grupie, ekscytację coroczną imprezą. Wampiry są tutaj wyjątkowo młode duchem i szalenie sympatyczne :). Chyba nigdy nie zbliżyły się do zwykłego człowieka tak, jak w tym filmie.
"Co robimy w ukryciu" to rewelacyjna komedia. Już dawno się tak się nie ubawiłam. Gdy oglądałam prozaiczne problemów potężnych istot, byłam pod wrażeniem wyobraźni twórców :).
Polecam wszystkim! Zwłaszcza fanom gatunku fantasy/horror - wampir obdarty ze swojej tajemnicy, ale bliższy widzowi, niż kiedykolwiek :).
Jeśli podobał Ci się artykuł, zachęcam do polubienia PatrzJakiFilm na FACEBOOKU, gdzie dzieje się jeszcze więcej ;).
